وحید مژده: پایگاه های خارجی موجب دوام جنگ و مانع وحدت ملی خواهد شد
مصاحبه از: نقیب الله حمید
ارسالی: اصلاح آنلاین
محترم وحید مژده در مصاحبه با هفته نامۀ اصلاح ملي واصلاح آنلاین:
حضور طویل المدت نیروهای خارجی معنی سلب حاکمیت ملی و استقلال کشور است.
تصمیم در مورد چنین امر مهمی در صلاحیت دولت افغانستان نیست و لویه جرگهء عنعنوی هم از نظر قانون اساسی هیچ حیثیت قانونی ندارد.
اصلاح آنلاین: لطفا بفرمائید که ضرورت تشکیل جبههء وحدت ملی و مخالفت با پایگاه های خارجی در افغانستان چه بوده و هدف از تشکیل آن چیست؟
وحيد مژده: بسم الله الرحمن الرحیم ، همانگونه که می دانیم از ده سال به اینطرف نیروهای خارجی در کشور ما حضور و تسلط اشغالگرانه داشته اند. آنچه که امریکا بنام مبارزه علیه تروریسم در کشور ما براه انداخت با ابهامات بسیار مواجه است و اکنون ده سال پس از سقوط طالبان و حضور نیروهای 49 کشور خارجی در افغانستان، این کشور همچنان در آتش جنگ و ناامنی می سوزد.
دهها سال تجربه نشان داده که هیچ نیروی خارجی قادر به تامین امنیت در افغانستان نیست و تازمانی که خود افغانها میان خود به تفاهم نرسند، مشکل جنگ و ناامنی در این کشور حل نخواهد شد. بنابراین باید در جهت ایجاد وحدت ملی درکشور کوشید.
کشور های خارجی در صدد اند در پردهء اعلامیه یا قرارداد استراتژیک به حضور نظامی شان در افغانستان ادامه دهند. دوام حضور استعماری و اشغالگرانه به معنی دادن انگیزه برای بعضی از گروهها به منظور دوام جنگ در این کشور است. بنابراین امضای قرارداد استراتژیک و دادن اجازه به خارجی ها برای داشتن پایگاه نظامی، افغانستان را به مستعمرهء خارجی ها مبدل ساخته و با دوام جنگ، احتمال تجزیهء افغانستان نیز متصور است. بنابراین لازم بود تا جبهه ای متشکل از علمای دین، فعالان سیاسی، دانشمندان، و اهل خبره گرد هم آیند و فریاد خود را علیه این اقدام بگوش احاد ملت برساند و ملت را به وحدت فرا خوانند.
اصلاح آنلاین: تاکنون این جبهه چه کارهائی قابل ذکری را انجام داده و چه دست آورد هائی داشته است؟
وحيد مژده: جبهه از بدو تاسیس تلاش داشته تا با علمای دین، دانشمندان، گروههای سیاسی وشخصیت های خوش نام در تماس شده و جهت های هم فکر را تشخیص نماید.
به تاریخ هفدهم رمضان سال روان به دعوت این جبهه ششصد تن از علمای دین از برادران شیعه وسنی از کابل و ولسوالی های اطراف آن گردهم آمدند و فتوای مخالفت با پایگاه های خارجی را امضا کردند. آنها در این فتوا، دادن اجازهء پایگاه نظامی به نیروهای خارجی را مخالفت صریح با اسلام و حرام مطلق دانستند.
سپس در 21 رمضان گردهمائی دیگری متشکل از علمای دین، استادان پوهنتون ها، محصلین و دست اندرکاران مسایل سیاسی در کابل دایر گردید و موجودیت جبهه رسما به اطلاع مردم افغانستان رسانیده شد.
لازم به تذکر است که این جبهه در خارج از افغانستان نیز همفکرانی دارد و بنابراین می توان آنرا یک حرکت وسیع در سطح ملی و در خارج از کشور دانست.
اصلاح آنلاین: دلیل اصلی شما در مخالفت با پایگاه های خارجی در کشور چیست؟
وحيد مژده: در عین حال که اجازهء دادن پایگاه و حضور نیروهای خارجی در کشور مخالفت صریح با تعالیم دین مقدس اسلام است، حضور طویل المدت نیروهای خارجی معنی سلب حاکمیت ملی و استقلال کشور است.
نکتهء مهم در مورد حضور نیروهای خارجی اینست که در هرکشوری که غربی ها به ایجاد پایگاه می پردازند، اهداف و منافع خودشان را در نظر دارند نه منافع کشور میزبان را. به همین دلیل حتی در کشور های غیراسلامی هم که پایگاه های امریکا وجود دارد، مردم با آن مخالف اند. از جانب دیگر همانگونه که قبلا نیز اشاره شد، در کشوری مانند افغانستان، پایگاه های خارجی موجب دوام جنگ و مانع وحدت ملی خواهد شد واین خطر بسیار جدی است.
اصلاح آنلاین: اگر دولت با امریکا در مورد پایگاه ها به موافقت برسد، در آنصورت برنامهء جبههء وحدت ملی و مخالفت با پایگاه ها چه خواهد بود؟
وحيد مژده: ما به مخالفت خویش از راههای قانونی ادامه می دهیم. از طرف دیگر تصمیم در مورد چنین امر مهمی در صلاحیت دولت افغانستان نیست و لویه جرگهء عنعنوی هم از نظر قانون اساسی هیچ حیثیت قانونی ندارد. بنابراین امضای قرارداد با امریکا یا هر کشور دیگری بدون توافق ملت، هم از نظر ملت و هم بر بنیاد قانون مردود است و امضا نهادن به پای چنین قراردادها همان حیثیتی را خواهد داشت که رژیم کمونیستی در افغانستان با اتحاد شوروی وقت به امضا رسانیده بود.
اصلاح آنلاین: به نظر شما اگر حکومت افغانستان با امریکا به امضای چنین قراردادی مبادرت ورزد، اثرات آن بر افغانستان و منطقه چه خواهد بود؟
وحيد مژده: در مورد اثرات منفی آن در سطح ملی ادامهء جنگ است. امروز کسانی که از وجود نیروهای خارجی در افغانستان بهره می برند به حدود سی هزار نفر می رسد که برای این نیروها کار می کنند و یا قراردادی های آنان اند اما وقتی این نیروها کاهش می یابد و فقط در پایگاه ها محدود می شوند، تعداد افغانهائی که از این حضور استفادهء مادی می برند هم کاهش می یابد.
با کاهش نیروهای زمینی خارجی، عملیات نیروهای پیاده هم کاهش می یابد و به عملیات شبانه تاکید بیشتر می شود. از طرف دیگر حملات هوائی افزایش می یابد. این وضع به تلفات غیرنظامی خواهد افزود و مخالفت های مردمی با دولت افغانستان شدت می گیرد.
در سطح منطقه نیز کشور های همسایه و منطقه که با ایجاد پایگاه های خارجی در افغانستان مخالف اند، به تعزیرات اقتصادی علیه افغانستان دست خواهند زد. افغانستان بعنوان یک کشور محاط به خشکه، به راههای ترانزیتی کشور های همسایه سخت وابستگی دارد و این وضع موجب تنش در روابط میان افغانستان و کشور های همسایه خواهد شد.
از جانب دیگر کشور های همسایه و منطقه، حضور طویل المدت نیروهای خارجی در افغانستان را خطری برای خود تلقی خواهند کرد و مداخلات آنها در امور افغانستان شدت بیشتر خواهد یافت و به این ترتیب آتش جنگ در افغانستان شعله ور تر خواهد شد.
اصلاح آنلاین: در گذشته بمیان آمدن احزاب سیاسی و جبهات سیاسی برای مردم امتحان خوب نداده است شما چقدر مطمئن هستید که این جبهه از حمایت مردم برخوردار گردد؟
وحيد مژده: هدف از ایجاد این جبهه رسیدن به قدرت نیست بلکه هدف اصلی همانا برجسته ساختن خطرات حضور دایمی خارجی ها در افغانستان و بسیج مردم برای مخالفت مشروع با این پدیدهء خطرناک است. مردم ما در طول ده سال گذشته در سراسر کشور طعم تلخ این حضور را تجربه کرده اند. بنابراین ما اطمینان داریم که ملت با دوام اشغال کشور شان توسط بیگانگان در مخالفت کامل قرار داشته و با حرکتی که ما براه انداخته ایم موافق اند بخصوص که علمای دینی ما از شیعه وسنی بعنوان پیشوایان معنوی این ملت با دادن فتوا، با این حضور شرعا ابراز مخالفت کرده و آنرا خلاف شرع دانسته اند.
اصلاح آنلاین: بعضی از مردم به این باور اند که مخالفت با پایگاه های خارجی در افغانستان با تحریک کشور های همسایه صورت می گیرد. جواب شما به این اتهام چیست؟
وحيد مژده: یکی از راههای بی اعتبار ساختن یک حرکت یا یک نظر اینست که بجای اینکه با بحث علمی و منطقی با آن ابراز مخالفت کنند، تلاش می شود تا بر این حرکت برچسب های وابستگی به این و آن بزنند و با چنین حربهء نامشروع، راه بحث و استدلال را بگیرند. این اتهامات را کسانی مطرح می سازند که هرچند می دانند پایگاه های خارجی در افغانستان برای کشور ما زیان های جبران ناپذیری بدنبال دارد اما چون خودشان از این حضور استفادهء مادی می برند با آن موافق اند. آنها نمی خواهند که در این مورد باب بحث های تحقیقی باز شود و تجارب کشور های دیگر که پایگاه های امریکا در کشورهای شان مستقر است مورد ارزیابی قرار گیرد.
قرارداد استراتژیک میان دو کشوری که با هم از نظر قدرت به هیچصورت قابل مقایسه نیستند، به نفع کشور قدرتمند است و کشور ضعیف فقط پیامد های منفی آنرا تحمل می کند
کسانی که با موجودیت پایگاه ها و ادامهء اشغال افغانستان موافق اند، وابسته به اجانب اند نه کسانی که خواهان افغانستان بی طرف و بدور از پیمان های نظامی اند.
اصلاح آنلاین: شما گفتید که یکی از اهداف این جبهه ایجاد تفاهم بین الافغانی است. آیا این کار ممکن است؟
وحيد مژده: تجربهء دهها سال جنگ در افغانستان و حضور بی ثمر نیروهای خارجی از روسها گرفته تا پیمان ناتو برهبری امریکا بروشنی نشان داد که صلح و ثبات در افغانستان بدون تفاهم میان افغانها ممکن نیست. اگر مداخلهء خارجی در کشور ما به پایان برسد، این کار ممکن است.
تنها تفاهم میان افغانها هم برای رسیدن به این هدف کافی نیست بلکه خواست ما اینست که همه کشور های جهان باید اصل بیطرفی افغانستان را برسمیت بشناسند و با ایجاد یک چهارچوب حقوقی برای تضمین این بیطرفی، به افغانها فرصت بدهند تا خودشان مشکلات خود را حل کنند.
این نکته هم قابل دقت است که امروز در جهان صلح و امنیت و به تبع آن منافع ملی صرفا یک مقولهء ملی نیست بلکه به عوامل متعددی رابطه دارد که در خارج از مرزهای ملی کشورها شکل می گیرد و هرکشوری مطابق به قدرت خود با آن تعامل می نماید. به همین دلیل گفته می شود که منافع ملی باید مطابق به قدرت هر کشور تعریف گردد. یک کشور ضعیف و بحران زده نمی تواند منافع ملی خود را طوری تعریف نماید که فراتر از قدرتش در سطح ملی و بین المللی باشد.
بنابراین قرارداد استراتژیک میان دو کشوری که با هم از نظر قدرت به هیچصورت قابل مقایسه نیستند، به نفع کشور قدرتمند است و کشور ضعیف فقط پیامد های منفی آنرا تحمل می کند.