تیزاب پاشی به روی رزاق مامون کار خفاشان سیاه دل است
فضل الرحیم رحیم
در سالهای اخیر متن و مضمون خبر از کشور ما را انفجار ، ترور ، قتل ، تجاوز جنسی ، اختلاس وغیره مواردی نا پسند احتوا میکند که بیشتر از سوگ ، ماتم و غم احوال دارد تا یک خبر خوش . اضافه بر این همه قتل یکی پی دیگری از ژورنالیستان در نقاط مختلف کشور ما حکایت از یازید ن چنگال سیاه کوردلان برگلوی آزادی بیان است که در این راستا صادقان راه قلم و بیان هریک ذکیه ذکی ، سانگه آماچ ،عبدالصمد روحانی ، سلطان محمد منادی ، اجمل نقشبندی ، سید حامد نوری ، احمدجاوید و جان الله هاشمزاده جان های شرین شانرا از دست داده اند. اما اینبار دژخیمان بد طینت به شیوهء دیگری بر رخسار گل سرسبد ادب و قلم کشور ما رزاق مامون ، تیزاب کینه ، بغض و عقده راپاشیدن به هدف آنکه گویا چشمان تیزبین ، حق بین و بینا او را نابینا سازند که از لطف خدای حق چنین نشد بلکه چشمانی بیشماری شاهد افتادن نقاب ها از چهره های پلید شد که در سر وسامان دادن همچو توطیه ها دست های نهان داشتند و دارند . هر چند که مسوولان امنیتی کشور قول پیگیری و دستگیری عاملان این سوی قصد نافرجام و ناجوانمردانه را که علیه نویسنده و ژورنالیست خوب کشور انجام شده در برابر رسانه ها داده اند اما از کجا معلوم که این هم از وعده های پیوسته به گذشته نباشد . من مامون ، را نه روی کار خبرنگاریش در رادیوی بی ، بی ، سی برای افغانستان و نه هم از رادیوی آزادی که قبلاً در آنجا ها کار میکرد میشناسم . بلکه دشواریهای روز های سخت سالهای پس از سقوط حکومت دکتور نجیب الله ، که فعالیت رسانه ها مانند سایر خدمات از هم پاشیده و درهم برهم بود در راستای تلاش برای ایجاد یک نشریه ، که حداقل خبر پایتخت کابل ، را انتشار دهد زمینه معرفت ، شناخت و مناسبات صمیمانه بین من و مامون ، را بیشتر بوجود آورد . آنچنانی که من مامون ، را میشناسم او صاحب اراده و عزم قوی در اجرای تصمیش است او از بیان حرف دلش هیچ باکی ندارد از آغاز هر کار برای انجامش خود را بیشتر مکلف میداند . من درحالیکه از شنیدن خبر تیزاب پاشی بروی دوست نازنینم رزاق مامون ، متاثر و اندوهگین هستم ، باور دارم که او بزودی صحت یاب گردیده با ارایه های قلمی اش تصویر خفاشان سیاه دل را در برابر بینائی دیده های زمان جسورانه نقش خواهد کرد. به آرزوی صحت وسلامتی هرچی زودتر ات دوست عزیزم مامون .
فضل الرحیم رحیم
20.01.2011