قطره یی از حاصلات حکومت کرزی
هر چه بگندد نمک اش می کنند وای به حاليکه بگندد نمک
ش. آ. کابل 1392
ا
مروز در افغانستان نمک گنديده وقتی مشکل به مردم برسد به پوليس ، ارگان های عدلی و قضايی مراجعه می کنند اما در همين ادارات فساد اداری بيداد می کند بدون پول کسی حتی صحبت هم نمی کند اميد مردم بطرف نماينده گان شان در پارلمان کشور بود اما قسميکه به همه معلوم است آنها هم در مقابل پول حاضر به هر نوع سازش اند کارهای عمده اعضای پارلمان کشور بند کردن راههای مردم ، نقض قانون و نظم شهری ، تقاضا های غيرقانونی از وزرا و مسئولين دولتی و اگر نشد به استحضا کشانيدن وزرأ و دوباره در مقابل معامله گری رای اعتماد دادن به وزرأ .
بعد تمام اميد مردم رنج کشيده بطرف شخص رئيس جمهور کشور بود اما هيچ عمل مثبت از طرف رئيس جمهور کشور بعمل نيامد هيچ قاتل و جنايت کاری به سزای اعمالش نرسيد ، بخاطر از بين رفتن فساد اداری هيچ گونه عکس العمل مثبت از طرف رياست جمهوری صورت نگرفته بلکه وقتاً فوقتاً فساد خود رئيس جمهور و اطرافيانش به مطبوعات کشانيده می شود چرا رئيس جمهور از ايرانی ها پول می گيرد ؟ چرا از استخبارات امريکا ، انگليس و شايد چندين کشور ديگر پول اخذ می کند ؟ و مهم تر اينکه اين پول ها به کجا می رود ؟
در عرصه نظامی :
آنچه هويداست تمام وسايط نظامی افغانستان و اسلحه موجود در دسترس مجاهدين و پايگاه های نظامی در سراسر افغانستان بنام پروسه ( DDR ) جمع آوری گرديده و نابود شد امروز افغانستان فاقد تمام انواع سلاح های ثقيله بوده و حتی يک تانک هم در دسترس قوای مسلح افغانستان نيست کجا شد راکتهای اسکاد ، راکت های لونا ، راکتهای اوراگان و انواع تانک ها و توپ های باقی مانده از اردوی افغانستان ؟
امروز افغانستان مورد هجوم پاکستان قرار گرفته اما برای دفاع از خود هيچ چيزی ندارد امروز تاريخ ( 16-ثور-1392 ) شورای امنيت ملی به وزارت دفاع ملی دستور ترميم و استفاده از سلاح های ثقيله را ميدهد چرا دولت مردان افغانستان طی ( 12 ) سال به اين امر مهم نپرداختن ، نظاميان پاکستان طی همين ( 12 ) سال دست به ساختن تأسيسات و پوسته های نظامی خود در خاک افغانستان زدن چرا دولت کرزی مانع نشد امروز که نظاميان پاکستان دارای تأسيسات کانکريتی و مستحکم در اين طرف سرحد يعنی خاک افغانستان استندچرا کرزی متوجه اين موضوع شده مگر نه اينست که کرزی می خواهد برای دوام حکومت خود نقشه کشی کند و يا می خواهد برای خود نام نيک در تاريخ به جا گذارد؟
درعرصه تعليم و تربيه :
مانند ديگر عرصه ها معارف افغانستان بدون اينکه کدام پيشرفت داشته باشد بدون چند شعار ديگر چيزی نصيب اش نشده در مکاتب شاگردان بجای اينکه از آخرين پيشرفت ها و تکنالوژی عصری با خبر شوند و تشويق گردند تا در آينده در راه پيشرفت و ترقی اين کشور جنگ زده کوشش کنند در داخل يک مکتب بنام لسان و مذهب از هم جدا ساخته شدن ،چرا کوشش برای يکجا ساختن مردم صورت نمی گيرد؟
اطفال افغانستان از همان روز اول ورود به مکتب بايد بياموزند که آن طفل ديگر که همسايه شان هم است اما نسبت که به لسان ديگر صحبت می کند و يا پيرو مذهب ديگر است بايد جدا باشد ومانند دو دوست نه بلکه مانند يک بيگانه و مقابل خود به او نگاه کند ؟ چرا بخاطر يکجا کردن کوشش نمی شود و چرا بخاطر ملت ساختن کوشش نمی شود در حاليکه تماماً کوشش ها بخاطر جدا کردن بنام لسان و مذهب صورت می گيرد ؟
در حاليکه در تاريخ معارف افغانستان سيستم درسی و لسان دری و يا پشتو تابع مناطق و باشندگان همان منطقه بوده که به کدام لسان صحبت می کنند اگر در يک مکتب يک يک صنف را بنام صنف پشتو و يا دری جدا بسازيم نتيجه خوب ندارد اما اگر با هم درس بخوانند در آينده از آنان ملت ساخته می شود .
همچنان ميشود که درس های مذهب جعفری و حنفی در يک کتاب درسی تدوين و مورد استفاده قرار گيرد نه اينکه صنف ها بنام مذهب جعفری و حنفی جدا ساخته شوند
در ناحيه ششم و سيزدهم شهر کابل در کتب درسی بالای نام های اصحاب پيامبر اسلام ( حضرت ابوبکر ، حضرت عمر و حضرت عثمان ) خط چليپا زده شده و از طرف استادان و شاگردان به اصحاب پيامبر اسلام توهين صورت می گيرد ، بجای کلمه افغانی ( ولاړ سی ) کلمه ايرانی ( به پا ) به جای آفرين ( احسن ) بجای خوب ( خب ) استفاده می شود همچنان صد ها اصطلاح ايرانی در اين مکاتب استفاده می گردد.
وزارت معارف طی بيشتر از ده سال ميلونها دالر برای چاپ کتب نصاب های تعليمی خويش در خارج از کشور به مصرف رسانيد آيا نمی شد مبلغ بسيار پائين تر از آن مطبعه معارف را ترميم و آماده سازد .
در عرصه فرهنگ :
افغانستان طی ( 12 ) سال حکومت کرزی و تطبيق ديموکراسی غربی به بد ترين تهاجم فرهنگی مواجه بوده است هرکشوری خارجی از تمام امکانات در قسمت ترويج فرهنگ خود استفاده برده و يک مليت را عليه مليت ديگر تحريک می کنند نشرات تلويزيون ها خلاف مذهب و اعتقادات اکثر مردم افغانستان که مسلمان و پيرو مذهب امام اعظم صاحب اند جريان دارد فلم و سريال های که در تلويزيون ها نشر می گردد هيچ نوع بررسی و نقد نمی گردد هر کس هرچی خواست نشر می کند .
از تبليغ و نشر پروگرام های اسلامی در نشرات افغانستان خبری نيست اگر است هم بسيار ناچيز مثلاً در اکثر تلويزيون ها در هفته يک بار ( يک ساعت و يا کمتر از يک ساعت ) و آن هم در وقتی که بيننده ندارد و موضوعات نشرات هم به ذوق و سليقه همان گرداننده و يا مسئول مربوطه می باشد نه اصل فرهنگ و تمدن اسلام .
ش. آ.
کابل 1392