فهرست آيات

 

فهرست آيات

1- (أَفَلا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْءَانَ وَلَوْ كَانَ مِنْ عِندِ غَيْرِ اللَّهِ لَوَجَدُواْ فِيهِ اخْتِلافًا كَثِيرًا) [نساء/ 82].

2- (لَكِنِ اللَّهُ يَشْهَدُ بِمَآ أَنزَلَ إِلَيْكَ أَنزَلَهُ بِعِلْمِهِ وَالْمَلآئِكَةُ يَشْهَدُونَ وَكَفَى بِاللَّهِ شَهِيدًا) [نساء/ 166].

3- كِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ إِلَيْكَ مُبَارَكٌ لِيَدَّبَّرُوا آيَاتِهِ[

«اين كتابي مبارك است كه آن را به سوي تو نازل كرده ايم تا در بارهء آيات آن بينديشند» [ص/29]

] -4أَفَلا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلَى قُلُوبٍ أَقْفَالُهَا[

آيا مگر به آيات قرآن نمي‌انديشند، يا كه بر دل‌هایشان قفل‌هايي نهاده شده است؟» [محمد/24]

] -5إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَاخْتِلافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ لآيَاتٍ لأولِي الألْبَابِ. الَّذِينَ يَذْكُرُونَ اللَّهَ قِيَامًا وَقُعُودًا وَعَلَى جُنُوبِهِمْ وَيَتَفَكَّرُونَ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ رَبَّنَا مَا خَلَقْتَ هَذَا بَاطِلا سُبْحَانَكَ فَقِنَا عَذَابَ النَّارِ[

«مسلماً در آفرينش آسمانها و زمين و در پي يكديگر آمدن شب و روز، براي صاحبان خرد نشانه‌هاي (قانع‌كننده) است. همانان كه خدا را (در همه احوال) ايستاده و نشسته و به پهلو آرميده ياد مي‌كنند و در آفرينش آسمان‌ها و زمين مي‌انديشند. (كه): پروردگارا! اينها را بيهوده نيافريده‌اي، منزهي تو! پس ما را از عذاب آتش دوزخ در امان بدار» [آل عمران/190ـ191].

 6- ]  إِنَّمَا يَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبَادِهِ الْعُلَمَاءُ[

«و از بند‌گان خدا فقط علمایند كه از او پروا دارند» [فاطر/28].

7- ]أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ أَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجْنَا بِهِ ثَمَرَاتٍ مُخْتَلِفًا أَلْوَانُهَا وَمِنَ الْجِبَالِ جُدَدٌ بِيضٌ وَحُمْرٌ مُخْتَلِفٌ أَلْوَانُهَا وَغَرَابِيبُ سُودٌ. وَمِنَ النَّاسِ وَالدَّوَابِّ وَالأنْعَامِ مُخْتَلِفٌ أَلْوَانُهُ كَذَلِكَ إِنَّمَا يَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبَادِهِ الْعُلَمَاءُ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ غَفُورٌ[

«آيا نديده‌اي كه خداY از آسمان آبي فرود آورد و (به وسيلهء) آن ميوه‌هايي كه رنگ‌هاي آن گونه گون است بيرون آورديم؟ و از برخي كوه‌ها راه‌ها (و رگه‌هاي) سپيد و گلوگون به رنگ‌هاي مختلف و سياه پر رنگ آورديم. و از بنده‌گان خدا فقط علما (و دانايان اند) كه از او مي‌ترسسند. آري! خدا ارجمند آمرزنده است» [فاطر/27ـ28].

8- ]شَهِدَ اللَّهُ أَنَّهُ لا إِلَهَ إِلا هُوَ وَالْمَلائِكَةُ وَأُولُو الْعِلْمِ قَائِمًا بِالْقِسْطِ لا إِلَهَ إِلا هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ[

«خدا كه همواره به عدل قيام دارد، گواهي مي‌دهد كه جز او هيچ معبودي نيست و فرشتگان (او) و دانشوران (نيز گواهي مي‌دهند كه) جز او كه توانا و حكيم است، هيچ معبودي نيست» [آل عمران/18].

9- ]سَنُرِيهِمْ آيَاتِنَا فِي الآفَاقِ وَفِي أَنْفُسِهِمْ حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ[

«به زودي آيات و نشانه‌هاي خود را در آفاق و در نفس‌هایشان بديشان خواهيم نمود، تا برايشان روشن گردد كه او خود حق است». [فصلت/53].

10- وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلا رَحْمَةً لِلْعَالَمِينَ[

«و ما نفرستاديم تو را اي پيامبر، مگر رحمتي براي عالميان» [انبیا/107].

 11-  ]وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلا كَافَّةً لِلنَّاسِ بَشِيرًا وَنَذِيرًا[

«ما نفرستاديم تو را، جز بشارتگر و هشداردهنده براي تمام مردم» [سبا/28].

 12 – ]قُلْ يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ جَمِيعًا[

«بگو اي مردمان! بي‌گمان من فرستادهء خدايم به سوي تمامي شما» [اعراف/158].

13- ]وَمَا كُنْتَ تَتْلُو مِنْ قَبْلِهِ مِنْ كِتَابٍ وَلا تَخُطُّهُ بِيَمِينِكَ إِذًا لارْتَابَ الْمُبْطِلُونَ[

«و تو هيچ كتابي را پيش از اين نمي‌خواندي و با دست راست خود كتابي را نمي‌نوشتي، وگرنه باطل‌انديشان قطعاً به شك مي‌افتادند» [عنکبوت/48].

14- ]اللَّهُ الَّذِي رَفَعَ السَّمَاوَاتِ بِغَيْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَهَا[

«خداوند ذاتي است كه آسمانها را بدون ستون‌هايي كه شما آنها را ببينيد، برافراشت» [رعد/2]

15-  ]وَكُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ[

«هر كدام آنها در سپهري شناور اند» [يس/48]

16- لا الشَّمْسُ يَنْبَغِي لَهَا أَنْ تُدْرِكَ الْقَمَرَ وَلا اللَّيْلُ سَابِقُ النَّهَارِ وَكُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ[

«نه در گردش منظم عالم، خورشيد را شايد كه به ماه فرا رسد و نه شب بر روز سبقت مي‌گيرد و هر يك در مدار معيني در فضاي بي‌پايان شناورند» [يس/48]

17- وَهُوَ الَّذِي مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ هَذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ وَهَذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ وَجَعَلَ بَيْنَهُمَا بَرْزَخًا وَحِجْرًا مَحْجُورًا[

«و اوست ذاتي كه دو دريا را به هم درآميخت كه اين يكي داراي آب گوارا و شيرين و آن ديگر، شور و تلخ است و بين اين دو آب در حين به هم آميختن آنها واسطه و حايلي قرار دارد تا هميشه از هم جدا باشند» [فرقان/53]

18- ]مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيَانِ بَيْنَهُمَا بَرْزَخٌ لا يَبْغِيَانِ[

«اوست ذاتي كه دو درياي شور و شيرين را به هم در آميخت، به نحوي كه در ميان آنها پردهء حايلي قرار داد كه به هم در نمي­آميزند» [رحمن 19-20]

19- ]رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ[

«پروردگار مشرق و مغرب» [شعرا/28]

20 – ]   َبُّ الْمَشْرِقَيْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَيْنِ[

«پرودرگار مشرقين و مغربين» [الرحمن/17]

 21 –]رَبِّ الْمَشَارِقِ وَالْمَغَارِبِ[

«پروردگار مشرق‌ها و مغرب‌ها» [معارج/40]

22- ]وَمِنْ كُلِّ شَيْءٍ خَلَقْنَا زَوْجَيْنِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ[

«و از هر چيزي دو گونه (نر و ماده) آفريديم، تا شايد كه شما عبرت گيريد» [ذاريات/49]

23- ]سُبْحَانَ الَّذِي خَلَقَ الأزْوَاجَ كُلَّهَا مِمَّا تُنْبِتُ الأرْضُ وَمِنْ أَنْفُسِهِمْ وَمِمَّا لا يَعْلَمُونَ[

«پاك خدايي كه از آن چه زمين مي‌روياند و نيز از خودشان، و از آنچه نمي‌دانند، همه را نر و ماده گردانيده است» [يس/36]

24- ]أَوَلَمْ يَرَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضَ كَانَتَا رَتْقًا فَفَتَقْنَاهُمَا[

«آيا كافران نديدند كه آسمان‌ها و زمين بسته بودند و ما آنها را بشكافتيم و توسعه داديم» [انبيا/30]

25-] يَوْمَ نَطْوِي السَّمَاءَ كَطَيِّ السِّجِلِّ لِلْكُتُبِ كَمَا بَدَأْنَا أَوَّلَ خَلْقٍ نُعِيدُهُ[

«روزي كه آسمان‌ها را مانند طومار درهم پيچيم و به حال اول آفرينش آن بازگردانيم» [انبيا/104]

26- ]ثُمَّ اسْتَوَى إِلَى السَّمَاءِ وَهِيَ دُخَانٌ فَقَالَ لَهَا وَلِلأرْضِ اِئْتِيَا طَوْعًا أَوْ كَرْهًا قَالَتَا أَتَيْنَا طَائِعِينَ[

«و آن گاه به خلقت آسمان‌ها توجه كامل نمود و در حالي كه آسمان‌ها دودي بيش نبود، پس به امر تكويني خويش فرمود كه اي آسمان و زمين همه به سوي خدا در اطاعت فرمان حق به شوق و رغبت يا به جبر و كراهت بشتابيد، آنها عرضه داشتند، با كمال ميل به سوي تو مي‌شتابيم» [فصلت/11].

27-]يَوْمَ نَطْوِي السَّمَاءَ كَطَيِّ السِّجِلِّ لِلْكُتُبِ[

«روز هنگامهء بزرگ، آسمان‌ها را مانند طومار درهم مي‌پيچيم» [انبيا/104]

28- وَالْبَحْرِ الْمَسْجُورِ، إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ لَوَاقِعٌ[

«قسم به درياهاي آتش فروزان، البته عذاب پروردگارت بر كافران واقع خواهد شد» [طور/6-7]

28- وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ[

«و هنگامي كه درياها چون آتش شعله‌ور گردند» [تكوير/6]

29- ]وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ[

«و هنگامي كه درياها منفجر گردند» [انفطار/3]

30- ]فَإِذَا انْشَقَّتِ السَّمَاءُ فَكَانَتْ وَرْدَةً كَالدِّهَانِ[

«آن گاه كه آسمان شكافته شود تا چون گل سرخ‌گون و چون روغن مذاب و روان گردد» [رحمن/37]

31-]يَوْمَ تَكُونُ السَّمَاءُ كَالْمُهْلِ، وَتَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ[

«روزي كه آسمان فلز گداخته شود و كوه‌ها چون پشم زده شود» [معارج/8-9]

32- ]كَلا إِنَّهَا لَظَى، نَزَّاعَةً لِلشَّوَى[

«نه چنان است كه مي‌پندارند، بلكه آتش دوزخ بر آنها شعله‌ور است تا سر و صورت و اندامشان را بسوزاند»  [معارج/15-16]

33- وَمَا أَمْرُ السَّاعَةِ إِلا كَلَمْحِ الْبَصَرِ أَوْ هُوَ أَقْرَبُ إِنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ[

«و كار قيامت به مانند چشم بر هم زدن، يا نزديك‌تر از آن بيش نيست و البته خداوند بر همه چيز توانا است» [نحل/77]

34- ]إِذَا السَّمَاءُ انْشَقَّتْ، وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ، وَإِذَا الأرْضُ مُدَّتْ، وَأَلْقَتْ مَا فِيهَا وَتَخَلَّتْ[

«هنگامي كه آسمان شكافته شود و به فرمان حق گوش فرا دهد و سزد كه فرمان او را پذيرد و هنگامي كه زمين منبسط ساخته شود و هر چه درون دل داشت