مصرا عی چند به جواب نثر، فر هیختۀ عزیز شفیق جان ستاک

 

بنـــا م  خداوند  کـون ومکــــا ن

که  زآ ثا ر خلقت  هم ا ورا نشان

 


محد عزيز عزيزی

 

مصرا عی چند را  به جواب نثر، فر هیختۀ عزیز شفیق جان « ستاک» که  اشعار زیبا وپختۀ شان همیشه مرا محظوظ داشته است  تقدیم میدارم

 

شفیــــق شفقت تو کم مبـاد  از یا را ن

خد ا عزیز بد ا رد ترا د رین د و را ن

 

تو نظم پخته سرا یی وبا هدف ا ی د و ست

چه باک آ نکه نـد ا نـد بــها ی  د ر گــرا ن

 

زما نه ا یست که در  فهم خو ب وبد  ا یشـا ن  

بکار  هیــچ نگیــــر ند، ترا زو  ومیــــــز ا ن

 

اگر چه عقل وشعور  نعمت  خدا دا د ی ا ست

که  خوب بهره برد  هر  کـجا از آ ن ا نسـا ن

 

ولیک  در زما نـــه ء ما ا ین  هوای  نفسـا نی

امیر و حا کم وفر ما ن روا است بر ا نســـا ن

 

 

ببین تو حــــش و بـر بـریت بنــــــی آ د م

درین زما نه به هر  گوشه و کنا ر جهـا ن

 

به ظلم و جور وتباهــــی  و کشت وکشتا رش

نبو ده ا ست  چنین وحشتی به  هــر د و را ن

 

در آ ن زما ن  که هلا کو جها ن همی سوزا ند

ویا که تیمور لنــــگ و، ســــکنــــد ر د و را ن

 

وجوی خـون   روان ،ساخته اند روی زمین

ز کشت و قتل همـه مرد مــا ن وهم حیوا ن

 

اگر چه شهـر ود یــــــا ر و قراء وآ بـــــا د ی

نمـــود ه ا نـد مسخـــــر  و بعـــــد هم  و یرا ن

 

و لیک  عا قبت ا لا مر ننگ ا ین  و حشت

چنا ن بما ند  بتا ر یخ وصفحهء  د و ر ا ن

 

ببیــن به عصــر جــد یـد و تمـد ن امرو ز

که چشم خیره  شود ا ز برا ی آ ن ا نسا ن

 

 

درین زما ن که بشر با سلاح دا نش خود

نمود ه فتح بســـی قله ها ، درین میـــد ا ن

 

 

نه د ر بسیط زمین ا و به پیش مـــی را نـد

سمنـــــد علم د وا ند ، چنا ن به کهــکشـــا ن

 

ولیک خوب تو بنگر ،که باز از سر جهــل

هوای نفس اسیرش نمـو د ه  د ر زنــد ا ن

 

ببین  سرا سر عا لم  بســــاط  نا ا منــــی

نمود ه پهن که نبود ، کسی د رآن به ا مان

 

دوباره قتل وقتال  وخراب وویرانــــی

دوباره  ظلم وتجاوز به حق مظلو مان

 

تو خوب دیده گشا  در بسیط این پهنـــه

چه نا روا  که نباشد روا، بر این ا نسان

 

بنا م  صلح وثبا ت  حمله میکنند  چنــــا ن

به سرزمین وبلادی که هست آ ن به ا ما ن

 

 به ا سم  خدمت و رسم رفا ه  آ ن مرد م

سکون ،همه ببـــرند هم رفا ه ،ا ز ایشــا ن

 

 

با سم د مــــــو کرا سی ،  ونـــا م آ زا د ی

 گنند هجوم به او طا ن،واهل آ ن کنند زندان

 

 بنا م   خد مت  مخلوق وهم حقوق بشر

 گرفته ا ند حقوق ا سا سی ا ز ا نســا ن

 

 چه نامها ی قشنگی ا ست ا سم  آ زا د ی

وصلح وحق بشر  کو نیا ز هر ا نسـا  ن

 

 دریغ  آ نکه چنین  وا ژه ها ی  زیبــا یی

 وسیله ا یست بد ستـا ن کل د ژ خیـــما ن

 

با سم  ورسم   چنین  وا ژ  ه ها   کنند  مخفی

 مرا م سوء خود ا ز د یـــد گا ن  کل جهــا ن

 

و لیک  د و ر زمـــا ن  بر ملا کنــد آ خــــر

 حقیقت همه  فر عو نیــــا ن  وغــــــد ا را ن

 

خو شا  به حا ل کسی  د ر  جها ن آ زما یش

که خیرخوا ه بود بر همه، شفیق هرا نســـا ن

 

«عزیز » من توشنو ا ین سخن  که د ر  عا لم

ند ید خیر کسـی کو بــــو د ، زبد خوا هــــــا ن

 

   محمد عزیز ( عزیزی) –  لند ن

  پنجشنبه ( 2010-01-21) سا عت 21:10

hmaazizi@yahoo.co.uk           

 

 

 

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *