ابيات و سخنان برگزيده(بخش يازدهم)
ارسالی الحاج احمد شفيق شبنم
1- خواهر دعا کن
بر قلب آسیا و دیار عقاب ها – بر جسم پاره پاره افغانستان ما
بر شهر های سوخته و اهل بی پناه – بر سقف های ریخته کشتگان ما
بر زخم های تازه و خونین بی دوا – بر سنگری که غرق بخون جوانهاست
بر دشت های خالی و مردان راه حق – بر روزگارخسته آواره گان ما
بر حال کودکان یتیم و برهنه پا – بر دیدگان منتظر مادران ما
2- خواهر دعا کن
آسمان را گریه می آید به حال زار ما – لاله را بیداغ نتوان یافت در گلذار ما
از نگون بختی ببین از همدیگر پا شیده ایم – کیست ان مشکل کشا تا چاره سازد کار ما
3- ای وطن
بر شهر و ده ات آتش غم میریزد – از چشم عزیزان تو نم میبارد
در سینه آواره غم پرور تو – هر دم به خدا تیر الم میریزد
4 –
ای لانه بلند عقابان تند خوی – از زخم شانه های تو من غرق میشوم
قرآن خدا را به ته پاشنه سودند – با داس جفا کشت امید ت درویدند
آمیخته با زهر فضای تو نمودند – آ ثار گرانقدر تو را جمله ربودند
5-
چو رخت خویش بر بستم ازین خاک – همه گفتند با ما آشنا بود
و لیکن کس ندانست این مسافر – چی گفت و با کی گفت و از کجا بود
6- بهترین نمونه حیات ما و شما اب چشمه است. آب چشمه پاک است بعدا که پیش میرود به خندق ها و دلدلزار های کثیف میشود و انسان هم چنین است.
7- بد ترین خلق بعد از ابلیس و فرعون کیست ؟ دانشمندانی فاسقی که باطل را حق می گویند.
8- آب هر گز نرود راست – چو کج باشد جو
آدم بد چو گژدم – نیش میزند به مردم
9- زمین و موتر و مال منال . مالک ما استند و ما رفتنی استیم.
10- جهان در صورتی ارزنده باشد – که دل خرسند ولب پر خنده باشد
11- ای گردانندهء دلها و دیدگان . ای پدید آورندهء روز ها و شب ها
ای تغییر دهندهء سال ها و حالات . تغییر ده حال ما را به بهترین حالات
آمین