حرکت کوه ها:
درموضوعات قبلی متوجه شديم که يکی از آيات قرآنی کوه ها را اجسام متحرک وغير ثابت و به اين گونه معرفی نموده بود که: " ميبينی کو هارا و ميپنداری آنهارا ثابت بر جایش، درحالیکه روندگانند بمانند رفتن ابر، ( اين ) کار الهی است که خیلی دقیق ساخت هرچيز را، هرآيينه اوبا خبر است ازآنچه شما انجام میدهید". سورۀ (27) النمل، آيۀ 88.
عامل حرکت کوه ها، حرکت طبقۀ سوم زمين ويا قسمت محرک وغليظی که درزيرقشر بيرونی ويا خشکۀ زمين قرار دارد ميباشد( حرکت کوه ها عبارت از حرکت قشروياطبقۀ است که کوه ها درآن نصب گرديده اند). در شروع قرن بيستم برای بار اول درتاريخ، سائنسدان آلمانی بنام " الفريد ويگنر" ادعاء کرد که بعد از به وجود آمدن زمين قاره های زمين با هم وصل بودند، که بعداً از همدیگر جدا شده به جهت های مختلف بطور جداگانه حرکت نموده و ازهم فاصله گرفتند.
علمای زمين شناسی محض در سال 1980 ميلادی، 50 سال بعد از وفات " الفريد ويگنر" ادعاء وی را تصديق نمودند. اين شخص، درمضمونيکه در سال 1915 به دست نشر سپرده شده بود، نوشته بود که خشکه های زمين تقريبا ً 500 مليون سال قبل با هم وصل بودند، واين ساحۀ بزرگ بهم پيوسته، که بطرف قطب جنوب قرار داشت " پنگائی" ناميده شده است.
تخميناً 180 مليون سال قبل " پنگائی" به دوقسمت منقسم شده وبه جهات مختلف در حرکت افتادند. که يکی از اين قاره های بزرگ بنام " گاندوانا" بود که شامل افريقا، آستراليا، انترکتيکا وهند ميباشد. قارۀ دوهمی بنام " لوراسيا" بود که شامل اروپا، امريکائ جنوبی وآسيا به استثنای هند ميباشد. با مرور زمان در مدت 150 مليون سال بعدی ، وادامۀ حرکت انفصال، دوقارۀ بزرگ " گاندوانا" و" لوراسيا" نيز به قسمت های کوچکتر تقسيم شدند.
اين قاره هائيکه بعد از دوحصه شدن قارۀ " پنگائی" تشکيل شدند، سالانه به شکل مداوم به اندازۀ چند سانتی متر بر سطح زمين حرکت ميکنند. اين حرکت درسطح زمین، باعث تبديلی قسمت هایی از بحرها به خشکه نیز ميگردد. در اثر اين تغيیرمداوم در وضع جغرافيائی زمين وتحرک آن از يک الی پنج سانتی متر در سال، ديده ميشود که اقيانوس اطلس در حال وسعت يافتن است.
نقطۀ که در انیجا توجه مارا به خود جلب ميکند اينست که ساينسدانها در عصر حاضر این حرکت بطیء وغیر محسوس قشر زمين را که از يک الی پنج سانتی متر درسال ميباشد کشف مينمايند، ولی آيۀ از قرآن کريم اين حرکت را قرنهاقبل چنين بيان نموده است : " وميبينی کو هارا( درحاليکه ) ميپنداری آنهارا بر جای ايستاده ، ( ولی ) آن ميروند مانند رفتن ابر…".
بدون شک وشبهه اين دست آورد نيز، اثبات بزرگ ديگری است بر اينکه قرآن کريم کلام خالق کائنات ميباشد.
منبع: سايت انگليسی زبان هارون يحيی
ترجمه وتلخيص: سليمان شاه صوفی زاده