افتراق دولتمردان؛ افغانستان را کجُا می برد!
میرعنایت الله آشفته
۱۷/۱۲/۲۰۱۳
کودتا های نامیمون؛ اعمال ضد منافع ملی، جنایات هولناک و ضد مردمی سیاسیون چپ و راست افغان؛ در حمایت و تبانی با استخبارات کشور های دور و نزدیک، با داشتن روحیه انحصار گرانه متکی بیک حزب، یک قوم و چسپیدن بیک ایدیولوژی؛ افغانستان را به مذلت و خواری مواجه ساخته، صید کنفرانس بُن و در دام پیمان نظامی ناتو انداخت! پیمانی که افغانستان را به دلایلی، نه منحیث عضوخود پذیرفته میتواند، نه « به اساس فیصله شو رای امنیت ملل متحد » خارج از سر حداتش به تعقیب القا عده و دهشت افگنان خارجی رفته میتوانند، نه از تمامیت ارضی اش دفاع می نماید و نه مانع مداخلات مسلحانه توپ خانه ای و تخریب کاری همسایه های در کمین نشسته شده می تواند. اگر خواسته مشروع دولت « آوردن صلح » آقای کرزی دست نشاندۀ خود قو ای ائتلاف بر آورده نشود و پیمان امنیتی توسط وی عاجل !؟ به امضاء نر سد. تهدیدات، فشارها و پلان های شوم و غیر عملی روهر باکر ها با همفکران خارجی و داخلی شان را مردم ما از قبل آگاه بودند. با ایجاد افغانستان شمالی و جنوبی، نه تنها افغانستان، بلکه منطقه در آتش جنگ خواهد سوخت. پس تهدید ها از جمله بستن سفارت امریکا واقعاً تعجب بر انگیز است. مگر اینکه در پس پرده درامۀ نو طرح شده باشد. این را می پذیرم که: در سیاست زبان دو پهلو، استعاری و انعطاف پذیر وجود دارد.
هموطنان صبور و اسیر زورمندان ما؛ شناختی از قدرت های بزرگ جهان، خواست همسایه های طماع و نیرو های در گیر افغان دارند؛ گویند "سیل بین عقل چهل وزیر را دارد" در موقف هر سه طرف درگیر« قوای ائتلاف، دولت و مخالفین مسلح، وابستگی ها، زد و بند های چند پهلو، عدم صداقت، عدم احساس مسؤولت در برابر حیات شهروندان ملکی و دارایی های عامه، بی برنامه گی دیده میشود. نگرانی مردم و سر نوشت مکتوم کشور؛ واقعاً جدی و با اهمیت است. اما هر وطن دوست آگاه، نیک میداند که: دفاع از تمامیت ارضی، ساختن نظام، تآمین امنیت شهروندان، تحقُق یک سان قانون و . . . وظیفۀ دولتمردان و سیاسیون خود یک کشور می باشد.
چشم مردم کوره دیدۀ ما با دوستی!؟ اتحاد شوروی و همسایگان مُغرض باز گردیده و ۱۲ سال تجربۀ کافی از عملکرد مثبت و منفی ائتلاف جهانی نیز به دست آوردند. به گمان این قلم ناتوان، آزاد اما جسور، سیاسیون ما از تجارب گذشته چیزی نیا موخته اند! دوستی ها در سیاست صرف بر مبنای منافع ملی کشور ها استوار میباشد! بناءً در صورت احتمال فرضی" خروج کامل قو ای شکست خوردۀ ایتلاف" دولت متفرق، مخالفین مسلح متفرق، و قرار مسموع حدود ۶۵ حزب سیاسی راجستر شده در داخل کشور که همه در پیشوند و پسوند نام احزاب خویش کلمات ملی، اسلامی، حق ، آزادی، مستقل، مترقی، دیموکراتیک، عدالت اجتماعی، وحدت، مشارکت، اتحاد، جبهه ملی، جنبش، همشهری، ائتلاف ملی و مردمی و . . . چسپانیده اند؛ در چه موقعیت مردمی، با کدام کیفیت، در چه سطح مؤثریت قرار دارند؟ و جهت خاطر اطمینان به هموطنان درد مند، سراسیمه، نا امید و غیر سیاسی که در واقع " اکثریت خاموش " کشور را تشکیل میدهند، اجراآت عملی و مثبت جهت حفظ و سلامت کشور، با مدنظر داشت منافع ملی و وحدت برادرانۀ همۀ شهر وندان کشور، چه پیامی عملی و قابل پذیرش دارند؟ آیا ادعا های بلند و بالای صفات ذکر شدۀ فوق واقعیت دارد ؟ آیا احزاب سیاسی راجستر شدۀ وزارت عدلیه کشور، قانون مند و متکی به مردم و منافع علیای کشور است ؟ یا خدا نا خواسته مُزد بگیر مراجعی خارجی بوده و از کمیت و کیفیت خبری نیست! این ادعا به هیچ وجه شامل حال همه فعالین محترم و مبارز ین جانباز کشور نمی گردد و مردم با شعور کشور تشخیص جُغد را از بلبل دارند.
پیشنهاد صمیمانه و بدون غرض: – اگر فعالین محترم سیاسی ما بخواهند و بتوانند، با یک روی کرد واقع بینانه و انتقاد آمیز از حاصل کار خود، از نیرو های مطرح سیاسی در کذشته « مشمولین دولت فاسد » نیرو های مقاومت مسلح، دور از ایدیولوژی بازی، انواع تعصب و منحیث یک انسان آزاده و وطن دوست به فاجعۀ موجود کشور بنگرند، یقین دارم، به این نتیجه خواهند رسید که: تا خود افغان ها به یک وحدت نسبی و فکری نر سند و مثل سایر ملل متمدن جهان به چند حزب و تشکل محدود ملی، فرا گیر و متکی به مردم خود اکتفا نکنند، در عین رعایت پلورالیسم سیاسی یا کثرت گرای سیاسی، تا بتواند پاسخ گوی نیاز مندی های جامعه ما باشند. بناءً
فعالین محترم سیاسی این شما هستید که با کار مشترک تان، آیندۀ خود و فرزندان تانرا با کشور شان رقم میزنید!
آرزو دارم همه شخصیت های وطن دوست و خبیر، مثل همیشه که خویشتن را در برابر ملت مظلوم افغانستان، متعهد
و مسؤول دانسته اند، در این لحظۀ حساس کشور از ابراز نظریات مفید، ارزشمند، خیر اندیشانه و خیر خواهانۀ شان دریغ نور زند. نگارنده سطور با پیر وی و باور به این تفکر، در مسایل ملی، که هیچ زمانی بی تفاوت نبوده، منحیث یک سپاهی گُمنام، فارغ از قید و بست تشکیلاتی، فارغ از پیر وی کدام ایدیولوژی و التزام سپُردن، منحیث یک افغان مسلمان، مستقل و ملی گرا و معتقد به ارزش های پسندیدۀ جامعه سنتی کشور، خود را مکلف میدانم. به آن عده هموطنان که نیرو های مسلح تحت فرمان خویش را مبرا از جنایات انجام شده در حق مردم متضرر ما می پن دارند، برسانم که: با ارائه کدام ضمانت های عملی و قابل قبول مردم، از حدوث اضطراب ۲۰۱۴ و سال های بعدش فارغ باشند!؟ صرف دولت امریکا با تقبُل تلفات بیش از ۲۶۰۰ نفر جنگنده و بالغ به ۶۰۰ ملیارد دالر مالیه دهنده گان امریکایی، در جنگ ناکام و تحمیلی افغانستان از دست داده اند.
این حقیر در کنار اکثریت خاموش، از حوادث ضد مردمی، غیر سیاسی و غیر مسؤولانه، که پس از سقوط رژیم داکتر نجیب الله در کابل؛ به وقوع پیوست؛ نیز از تکرارش وحشت دارم. بناءً با نظرات « افغانستان شمول » در کنار هزاران وطن دوست دیگر، باور مند به منافع ملی، وحدت ملی و ارزش های شایسته فرهنگی و اسلامی کشور واحد ما با انتها ی اخلاص، احترام و با کمال صداقت به پیمانۀ فهم و درک خود، از طرف های درگیر عاجزانه و مسؤولانه تقاضا نموده و پیشنهاد مینمایم که : قبل از خروج احتمالی قوای ائتلاف، مکانیزم و ضمانت های داخلی و خارجی باید بوجود آید، تا مانع جدی درگیری نیرو های مسلح گردیده بتواند و افغانستان مجدداً در اسارت مخفی کشور های همسایه قرار نگیرد. این خواست بر حق مردم افغانستان، بدون میز مذاکره و همکاری جدی سازمان ملل متحد، و کشور های نیرومند جهانی غیر ممکن و مقدور خواهد بود.افغانستان در آینده نیز باید در کنار جامعه جهانی روابط دوستانه داشته باشد.
پاینده و جاوید باد افغانستان متحد و یک پارچه!
نابود دى وي د هيواد د ژبني، سمتي، او مذهبي سیاسی دلالان!
و من الله توفیق
په درنشت