نقش زنان در مبارزات آزادی خواهانه ستودنی است
آزادی حق تمام موجودات ذی شعور است که بر اساس آن، این امکان به انسانها میسر میشود تا خود آزادانه و بدون هیچ فشار و ملاحظه ای بتوانند عقائید و نظریات و عواطف خودرا در هر زمینه ای بیان و همانگونه که خود میخواهند انتخاب رفتار و زندگی کنند .
واژه آزادی بخودی خود واژه بزرگی است و با واژه های همچون آزادی های اجتماعی و حقوق بشر عجین شده است.
در جوامع آزاد و دموکراتیک آزادی واژه ای تعریف شده است و دولت به عنوان نماینده مردم و سازمانهای غیر دولتی به عنوان ناظر وظیفه حفظ و نگهداری آزادی را به عهده دارند.
از آنجائیکه تاریخ ملت ما مشحون از مبارزات آزادی خواهانه و رهایی از قید و بند های بیرونی و نجات مردم از دام استعمار خارجی و استبداد داخلی است باید به نقش زنان دربدست آوردن این آزادی ها توجه داشت،زیرا نقش آنان بالاتر از مردان اگر نبود کمتر هم نیست.
آنان با حماثه آفرینی های خویش و حراست از حریم خانواده،توانستند مردان را به فعالیت بکشانند و حتی با حظور خویش در میدان مبارزه نیروی مردان را دوچند سازند.
اما در رژیم سیاه طالبان ما شاهد بدترین نوع اعمال خشونت علیه این قشر مجاهد و زحمتکش بودیم که حتی با اعمال وحشیانه و ما قبل التاریخی خود مکاتب و مراکز آموزشی را مسدود و ازرفتن این قشر مظلوم متحمل شده اند و چه نوع محدودیت های غیر انسانی بر این طبقه وضع شده بود و تاچه حد این مجاهدت ها و مبازات نادیده گرفته شد.
در حالیکه زنان کشور در مبازات آزادی خواهانه خود از هیچ نوع تلاش فروگذار نکردند؛ از آنجائیکه ما حوادث تاریخ را برای گرفتن پند و عبرت مرور میکنیم و همچنان تاریخ سر چشمه شناخت شخصیت ها است بنابر این سهم بزرگ زنانی را که در بدست آوردن آزادی ها نقش موَثر داشته اند نباید نادیده بگیریم،بلکه در پهلوی یاد بود از زنان قهرمان ومباز مانند ملالی،نازوانا،ناهید شهید،شیرین و زنانی دیگر ،آنان را باید بشناسیم و از آنان بیاموزیم که تا چه حد اندازه برای استقلال،آزادی و ناموس کشور تلاش کردند و به دیگران نیز باید آنها را بشناسانیم. چون شناخت چنین شخصیت ها برای آنانی که نسبت به آزادی و ارزشهای ملی و باورهای دینی خود را متعهد میبینند بیش از یک ضرورت است.
نباید فراموش کرد که ملت ها زمانی به قله های بلند مدنیت میرسند که در راستای پویایی فرهنگ و تاریخ خویش تلاش ورزند و چنانچه میگویند نگه داشتن ارزشها مهمتر از بدست آوردن آنها است.بناً ما اکنون که به فضل و کرم پروردگار متعال و همکاری جامعه جهانی دارای یک نظام منتخب و مبتنی بر ارزش های دموکراسی وهنجاری مدنی هستیم و ثبات تا اندازه تاَمین است و زنان بطور شایسته به حقوق شان دسترسی پیدا کرده اند؛میطلبد تا از ته دل در راستای پاسداری این دستاوردها در پهلوی این که حقوق همدیگر را رعایت کنیم؛تلاش نمائیم و وحدت ملی خویش را حفظ کنیم تا باشد که شاهد آبادانی و آزادی هرچه بیشتر جامعه خویش باشیم.
بااحترام
احسان "میرزایی"