غزلی ازخـامــۀ شکسته
محمدعزیز ( عزیزی)
2012 – 01 – 20
ای که تو مایلِ این خامۀ بشکسته شـــــدی!
یا که خواننــدۀ اشعــار مـنِ خسته شـــدی!
دل بُـَود منزل ومـاوای یکـی , نه دگـــران
کاش از غیر خـدا، خانــۀ دل شسته شدی
دست دل را تو به زنجیر هــوا بستـه مکن
گر تو از قیـد تعـلق بَرَهِی !، رسته شـدی
خوش برآن گفتۀ شیرین دَهَـنانی که چنان
خلــق را خنده بلب چـون دهنِ پسته شدی
خوش بگو خوش بشنو خوش بنگر با خــوشی
خوش بُـَود لب، که ز ناخوش دهنی، بسته شدی
شعــر دارد اثرِ خویش به خـــواننــده زیــاد
خامــه گر بادلِ وافـــکار تو پیوستــه شــدی
ای «عزیزم» به خود وجملـه دعا کن ، بخدا
قلبهـــا پاک چنــان روشن و پیراستـــه شدی
پایــــان
روز جمعه ساعت 19:10
30 جدی سال 1390 هجری شمسی
مطابق به:25 صفر سال 1333 هجری قمری
برابر به : 20-01-20
hmaazizi@yahoo.co.uk